2000 yılındayız , iç piyasada içinde bulunduğu sektörde güçlü bir firma pazarda boşluk gördüğü bir sektöre girme kararı alıyor. Yeni yatırım bina ve ithal makine yatırımı
Asıl faaliyete göre küçük ölçekli olduğundan detaylı bir fizibilite yapılmıyor. İnşaata başlanıyor ,makineler için vadeli makine ithalatı akreditifleri açılıyor.Kısa bir süre sonra 2000 yılı sonlarında piyasalarda bir anormallik başlıyor.İnşaata biraz özkaynak birazda banka kredisiyle devam ediliyor. Bu arada inşaatın tahmin edilen rakamlarda bitmeyeceği anlaşılıyor.Bankalar kredi musluklarını daralttığından ana firmadan para aktarımı başlıyor.Bu arada şubat 2001 krizi patlıyor, kurlar fırlıyor , akreditif vadeleride yaklaşıyor.
Firma başlangıçta ana faaliyetine göre küçük boyutlu gördüğü yatırımının esas faaliyetine zarar vermeye başladığını farketmeye başlıyor ve inşaatı durduruyor.Akreditif vadeleri geliyor , ödeme yapılamıyor. .Kriz başlamış cirolar düşüyor .Ana faaliyetde durma noktasına geliyor. Bir süre sonra bankalarla anlaşıp borçlar vadeye yayılıyor.
Sonuç , firmada pazar , imaj , kredibilite kaybı , moral bozukluğu ve bir sürü borç
Geriye dönüp baktığımızda yanlış nerede yapılmıştı ?
- Derse yeterince çalışılmamıştı.İyimser senaryo terse dönecek olursa Bir B planı yoktu
- Yatırım maliyeti doğru hesaplanamadı.
- Fizibilite kötü durum senaryosundada teste tabi tutulmalıydı.Bu durumda dahi finanse edilebiliyorsa yatırıma başlanmalıydı Bu yapılsaydı ,piyasalar kötü gitse bile ne kadar zarar edebileceğini görüp yatırımı erken durdurabilirdi.
- Piyasalar olumsuza dönünce ana faaliyetinde zora girebileceği hesaba katılmamıştı.
Bununla beraber eğer bir kriz olmasa yatırım maliyeti biraz artsa dahi sorun yaşanmayacaktı.
İşte klasik firmaların yaptığı bir hata ,ortam iyiyken herşey iyi gidecek algılanır.Finansal çalışmalar önemsenmez .Sorun çıkınca ders çıkartılır , iş işten geçmiştir.Sorun fazla büyümezse ise farkına bile varılmaz ,dünya farklı ama olsun ,aynı büyük büyük babadan kalma yöntemlerle işe devam ......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder